Keçe, keçi kılı ve koyun yapağısının dövülmesi yoluyla elde edilen dokusuz tekstil ürünüdür. Orta Asya’da bulunan göçebe toplulukların gündelik yaşamlarında yoğun bir şekilde kullandıkları keçe, yetiştirilen hayvanların yünlerinden faydalanarak, zorlu bir zaman aralığı sonucunda elde edilir. Koyunlardan kırkılmış olan yün, tokmak ve yayla birbirinden tam anlamıyla ayrılana kadar atılır. Ardından, iyice ayrılmış yün lifleri hasır üzerinde eşit biçimde serilir. Şayet bir desen oluşturulmak isteniyorsa motifler serilen yünün üstüne yerleştirilir ve tamamı ılık su ile ıslatılır. Akabinde, hasırla beraber sarılıp rulo hâline getirilmiş olan yaygı, insan kuvveti kullanılarak yaklaşık bir saat tepilir. Üçüncü evrede açılan rulo, sabun ve sıcak su ile pişirilir. Bu esnada yine el ve kol ile basınç uygulanarak yünlerin birbirlerine iyiden iyiye geçmesi sağlanır. En son aşamada, keçeden sabunu arındırmak gerekir; bunun için keçe, yıkanır ve kurutulur. İşlemler sırasında tokmak, kalıp, yay, çubuk, makas, ocak, kazan ve terazi gibi malzemeler kullanılır.
Keçenin üstündeki desenlerin arasında yıldız, ay, şamdan, baklava, koçboynuzu gibi motifler vardır. Keçe kullanılarak ayakkabı tabanı, kepenek, terlik, külah, zemin örtüsü çadır ve heybe benzeri ürünler yapılır. Dahası, keçeden çeşitli aksesuarlar da elde edilir: keçe tabanlarından kesilmiş ve yeniden bir araya getirilmiş şekillder, Keçe ve kumaşları, onun parçalarını ucu kıvrık özel olarak yapılmış tığlar aracılığıyla birbirine kaynaştırarak elde edilen objeler bunlardan bazılarıdır.