Birbirinden farklı ve çeşitli müzik aletlerinin yapımı insaanlığın çalgıyı keşfettiğinden beri süregelmiştir. Geleneksel müzik aletleri telli, nefesli ve vurmalı olmak üzere üçe ayrılır. Bu aletlerin yapımında ağaç, kıl, kemik, boynuz, bitki ve hayvan bağırsakları gibi doğal malzemeler kullanılır. Telli çalgılar keman, kabak kemane, kemençe, ud, tar, kanun ve bağlamadır. Nefesli çalgılar çifte, ney, zurna, kaval, tulum, sipsi; vurmalı çalgılar ise davul, dümbelek, zil, kaşık ve deftir. Üç çiftli telle oluşan bağlama halk müziğinde en yaygın olarak kullanılan sazdır. Bunun dışında bağlama ailesine dahil edilmiş birçok müzik aleti vardır. Ardıç, Kestane, dut, ceviz, erik, kayısı, şimşir, gürgen ve benzeri ağaçlar bağlama yaparken sıklıkla yeğlenirler. Zurna yapımı için de benzer ağaç türleri tercih edilir.
İyi ses veren saz yapımı, yalnızca doğru ağacın seçilmesi ile değil, daha ziyade ağacın kesimi, işlenmesi, korunması gibi aşamaların yeterli ölçüde gerçekleşmesi ile mümkün hâle gelir. Geleneksel Türk müziğindeki bir diğer popüler enstrüman neydir. Kargı denen budaklı bir kamış, ney için ana malzemeyi oluşturur.
